Import herbaty do Wielkiej Brytanii rozpoczął się dość późno - w latach 60-tych XVII wieku. Początkowo importowano ją z Chin, a w późniejszym czasie z Indii.

Zwyczaj picia tego trunku przywiozła ze sobą portugalska księżniczka Katarzyna  z rodu Braganza, która wyszła za angielskiego monarchę, Króla Karola II Stuarta. Wówczas herbata była traktowana jako napój arystokracji. Świadczyła bowiem o statusie i bogactwie. Wierzono również, że posiada właściwości lecznicze.

Brytyjczycy wypijają różnego rodzaju mieszanki herbat. Najpopularniejsze to English Breakfast Tea (mocna herbata o właściwościach pobudzających, wypijana po przebudzeniu podczas śniadania), Afternoon Tea (czarna herbata o delikatniejszym smaku i aromacie, wypijana popołudniami w towarzystwie czegoś słodkiego), Earl Grey (czarna herbata z dodatkiem bergamotki o delikatnym smaku).

Wielu Brytyjczyków uwielbia smak czystej czarnej herbaty, którą podaje się  tradycyjnie w filiżankach, jednak najpopularniejszą postacią herbaty wypijaną przez wyspiarzy jest czarna herbata z dodatkiem mleka (nigdy śmietanki). Taki trunek zazwyczaj podawany jest w kubku. 
Najbardziej znaną i szanowaną angielską firmą herbacianą jest Twinings z siedzibą w Londynie. Powstała w 1706 roku, a w swojej ofercie posiada wiele rodzajów herbat gatunkowych (czarnych i zielonych) oraz aromatyzowanych z owocami i ziołami.

Bardzo popularny zwyczaj związany z piciem herbaty określa się mianem Tea Time. Jest to odpowiednik podwieczorka, podczas którego wypija się herbatę (czarna lub z mlekiem) i zagryza  tradycyjnym ciastem, ciasteczkami lub kanapkami. Zwyczaj ten jest również często nazywany Five O’clock, ponieważ jest celebrowany około godziny piątej po południu.

Angielskie Piwo
Anglicy są również miłośnikami piwa (beer), które w ich kulturze stanowi bardzo ważny element życia społecznego i towarzyskiego. Angielskie piwa dzieli się na dwa rodzaje, co jest związane z technologią produkcji. Są to piwa górnej i dolnej fermentacji. Te pierwsze nazywane ale (czyt. ejl) są najbardziej lubiane wśród mieszkańców Anglii. Drugi rodzaj to tzw. lager.
 

Do najbardziej popularnych angielskich piw należy zaliczyć Porter'a (piwo górnej fermentacji, ciemnorubinowy bądź czarny trunek o gorzkim smaku, uzyskiwany z palonego słodu). Porter był warzony w Londynie już na początku XVIII wieku, a nazwę zawdzięcza portowym tragarzom (porters), którym szczególnie smakował. 
 
Cydr
Ten bardzo popularny w Wielkiej Brytanii napój alkoholowy to przefermentowany sok z dojrzałych jabłek, niedoprawiany cukrem. Odznacza się świeżym aromatem i lekko słodkawym orzeźwiająco-kwaskowatym smakiem jabłek. Świetnie gasi pragnienie. Należy go podawać z lodem. Nie wiadomo kiedy cydr (ang. cider) po raz pierwszy pojawił się na wyspach, jednak miało to najprawdopodobniej miejsce ponad dwa tysiące lat temu. Istnieje wiele rodzajów tzw. sajdera, jednak najbardziej popularny jest Strongbow.
 
Czerwone budki telefoniczne
Czerwone budki telefoniczne (red phoneboxes), które można napotkać  na brytyjskich chodnikach, są kolejnym znakiem rozpoznawczym. To właśnie Anglia, a dokładniej Londyn, był  tym miejscem, gdzie pojawiła się pierwsza stacjonarna budka telefoniczna, a miało to miejsce w  maju 1903 roku. Została ona zaprojektowana przez Sir Giles’a Gilbert’a Scott’a.  

Początkowo budki telefoniczne nazywano „the public call office”. Nie miały one zbyt wiele wspólnego z teraźniejszym wyglądem – były to po prostu specjalnie wydzielone miejsca, odgradzane zasłoną i tworzono je w sklepach lub hotelowych foyer.  Skrępowanie dzwoniących i ograniczenia związane z godzinami otwarcia sklepów przyczyniły się do przeniesienia ich na zewnątrz. Aparaty telefoniczne instalowano w specjalnie wykonanych drewnianych budkach i ustawiano na chodnikach.  To właśnie taka drewniana budka stała się pierwowzorem obecnej budki telefonicznej. Kolor czerwony wybrano po to, aby były one widoczne z daleka.

Beefeaters
Yeomen Warders, a dokładniej Yeomen Warders of Her Majesty's Royal Palace and Fortress the Tower of London, bardziej znani jako Beefeaters to strażnicy zamku Tower w Londynie.
Straż ta powołana została w 1485 r. przez Henryka VII. Angażowano do niej jedynie kandydatów pochodzących spośród yeomenów - średniorolnych chłopów, posiadających konie (mogących stawać konno do walki). Ich obowiązkiem była ochrona zamku Tower, co sprowadzało się głównie do dwóch zadań: pilnowania osadzonych tu więźniów oraz strzeżenia przechowywanych tu skarbów i angielskich insygniów koronnych.
Obecnie gwardia składa się z 35 strażników i dowódcy (ang. Chief Warder). Jej członkowie rekrutowani są jedynie spośród zawodowych wojskowych. Muszą mieć za sobą co najmniej 22 lata nienagannej służby i być odznaczonymi medalem za długoletnią i wzorową służbę. 
Obowiązkiem Yeomen Warders jest obecnie ochrona twierdzy, nadzór nad zwiedzającymi ją turystami oraz opieka nad mieszkającymi w zamku krukami (ang. Common Raven - kruk). Według legendy bowiem, jak długo w Tower mieszkać będą kruki, tak długo istnieć będzie brytyjskie imperium. Kruki te mają w budżecie Korony zapewnioną stawkę żywieniową. Każdorazowo jeden z członków oddziału piastuje godność Mistrza Kruków (ang. Yeoman Warder Ravenmaster) - zobowiązany jest do zakupu mięsa i rozdzielania go ptakom. Członków Yeomen Warders nazywa się popularnie Beefeaters (zjadacz wołowiny; od: beef - wołowina; eater - zjadacz, od eat - jeść). Ta nazwa również obciążona jest legendarnym pochodzeniem. Bardzo prawdopodobne jest przypuszczenie, że pierwsi strażnicy Tower mieli w wynagrodzeniu zagwarantowane racje mięsa (wołowego, wieprzowego lub baraniny). Według tradycji większość z nich przedkładała wołowinę nad inne gatunki.

Na co dzień Beefeaterzy noszą ciemnogranatowe stroje z szerokimi, czerwonymi lamowaniami. Na piersiach mają czerwoną koronę królewską i litery "ER". Na głowach - ciemnogranatowe kapelusze z rozszerzającą się ku górze główką i czerwoną wstążką.  Na wyjątkowe okazje takie, jak  np.: święta państwowe Beefeaterzy zakładają czerwone mundury ze złotymi zdobieniami, których wzór został zaprojektowany za czasów panowania Tudorów.
3 sierpnia 2007 r. do oddziału została przyjęta pierwsza w historii kobieta: 42-letnia Moira Cameron. 

Straż Królewska
Z angielskiego nazywana Queen's Guards to doskonale wyszkoleni zawodowi żołnierze piechoty lub kawalerii, którzy pełnią straż w oficjalnych rezydencjach królowej Elżbiety II. Są to Pałac Buckingham w Londynie, Pałac Św. Jakuba w Londynie oraz Zamek Windsor.  Ich zadaniem jest ochrona zarówno budynku, jak i samej Królowej, w trakcie jej wizyty w którymkolwiek z wymienionych miejsc.
Najbardziej popularni jednak są strażnicy, którzy pełnią warty przed Pałacem Buckingham. Zajmują oni specjalne stanowiska postojowe w formie drewnianych budek.
Strażnicy, to w rzeczywistości gwardziści, którzy często są mylnie nazywani Beefeatersami. Określa się ich mianem Sentry, czyli żołnierza strzegącego dostępu do danego ważnego miejsca. Tradycyjny strój pałacowego gwardzisty składa się z czerwonej marynarki, czarnych spodni oraz charakterystycznej czarnej wysokiej futrzanej czapki zwanej bearskin cap.

Strażnicy, pełniąc wartę mają odgórny zakaz poruszania się. Nie mogą również nawiązywać żadnego kontaktu z przechodniami, którzy bardzo często pozwalają sobie na niestosowne żarty lub komentarze, okazując tym samym brak szacunku wobec strażników, ich służby oraz miejsca, w którym się znajdują.
Codziennie o godzinie 11:30 przed Pałacem Buckingham odbywa się widowiskowy pokaz zmiany warty.

Bobby
Tak potocznie określa się angielskiego policjanta. Nazwa ta wywodzi się od skrótu imienia założyciela angielskiej policji –Sir  Roberta Peel’a (Robert to w skrócie Bobby), a miało to miejsce w Londynie w 1829 roku.
Tradycyjny mundur jest koloru czarnego i składa się z marynarki, spodni lub spódnicy oraz charakterystycznej czapki, będącej istotnym elementem. Całość umundurowania dopełnia biała koszula z długim lub krótkim rękawem, w zależności od warunków pogodowych. 

Angielski policjant
 

Czapka ma nieco owalny kształt, wykonana jest z wełny i widnieją na niej odznaki brytyjskiej policji.  Przyjęło się również, że miano Bobbies nawiązuje do tej właśnie specyficznej policyjnej czapki.

Aston Martin
To producent luksusowo-sportowych samochodów z siedzibą w Gaydon, Warwickshire, Wielka Brytania. Nazwa firmy pochodzi od wyścigu Aston Clinton Hill Climb i nazwiska jednego z założycieli, Lionel Martin. Firma została założona w 1914 roku. Jest to ulubiona marka samochodów angielskiego aktora Rowana Atkinsowa, odtwórcy Jasia Fasoli.

Burberry
Burberry jest synonimem klasycznego męskiego trencza. To właśnie od tego okrycia wierzchniego stworzonego na potrzeby armii brytyjskiej zaczęła się historia imperium stworzonego przez Thomasa Burberry. Pod koniec XIX wieku (1879 r.) wynalazł on gabardynę – oddychający, wodoodporny i bardzo trwały materiał wełniany z którego szył znakomite płaszcze i odzież dla ludności cywilnej, polarników, marynarzy, a także namioty, plandeki itp. Tkanina ta została doceniona przez armię brytyjską, która w fabryce Burberry zakontraktowała szycie pół miliona płaszczy dla żołnierzy walczących na frontach I wojny światowej. Po II wojnie światowej trencz trafił do cywila i szybko stał się kultowym okryciem wierzchnim. Duża w tym zasługa gwiazd Hollywood, które w tym płaszczu występowały zarówno w filmach jak i prywatnie. 
 

Burberry to także najbardziej znana krata świata. Charakterystyczny wzór biało-czerwono-czarny na beżowym tle został opatentowany w roku 1924 i przez wiele lat był tylko elementem umieszczanym na podszewkach płaszczy, na który nikt nie zwracał uwagi. Dopiero w latach 60 świat oszalał na punkcie tej kolorowej kraty, którą obecnie można znaleźć na szalikach, torebkach, parasolach, krawatach i wielu innych produktach.